Ζητήσαμε -και σωστά- από την Άγκελα Μέρκελ «δυο συγγνώμη» κατά την επίσκεψή της στην Ελλάδα. Μια για τα εγκλήματα των γερμανών ναζιστών στην κατοχή (βλέπετε η επίσκεψή της στη χώρα μας ξεκίνησε στις 28 Οκτωβρίου, την ημέρα του «ΟΧΙ»), με παραδοχή ότι το θέμα των πολεμικών επανορθώσεων δεν έχει κλείσει και μια για τα μνημόνια και τα όσα υπέστησαν από αυτά οι έλληνες.
Δυστυχώς, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός δεν έθεσαν το θέμα των γερμανικών επανορθώσεων, δείχνοντας για μια ακόμα φορά πως η νέα κυβέρνηση το έχει εγκαταλείψει και στα λόγια, ενώ για τα μνημόνια η απερχόμενη καγκελάριος παραδέχτηκε ότι «απαίτησε πολλά» από τους έλληνες. Προσοχή, δεν είπε ότι αυτό ήταν λάθος, είπε ότι απαίτησε πολλά!
Ακόμα και έτσι όμως, μπορεί άραγε να επαναλάβουν τα λόγια της οι έλληνες πολιτικοί που υπέγραφαν το μνημόνιο όχι απλώς ως αναγκαίο κακό, αλλά και που το θεωρούσαν «ιδιοκτησία» τους-και υπερηφανεύονταν για αυτό; Που δικαιολογούσαν όλα τα μέτρα που λαμβάνονταν, κατηγορώντας τους έλληνες για «τεμπέληδες», που θεωρούσαν τους μισθούς «μεγάλους» και ούτω καθεξής; Που έλεγαν ότι «εάν δεν υπήρχαν τα μνημόνια θα έπρεπε να τα είχαμε ανακαλύψει»; Που χαρακτήριζαν τα μνημόνια «ευλογία»; Που κραύγαζαν «Βάστα Γερούν», ενθαρρύνοντας τον Ντάισεμπλουμ να μην κάνει πίσω; Που ενοχοποιούσαν κάθε προσπάθεια διαπραγμάτευσης, απαιτώντας την εφαρμογή κάθε ντιρεκτίβας των δανειστών, με τη βοήθεια πολύ γνωστών τότε δημοσιογράφων, τα ονόματα των οποίων έγιναν συνθήματα στις διαδηλώσεις;
Περιμένουμε λοιπόν να ακούσουμε από έναν έλληνα πολιτικό από εκείνους που θεωρούσαν το μνημόνιο «ιδιοκτησία» τους, να πουν ότι και η Μέρκελ: «Απαιτήσαμε πολλά από τους έλληνες».
Και κυρίως, «όσα δεν ήταν δίκαια, θα τα πάρετε πίσω τώρα». Ανοησίες λέμε, ε;