Ένας κανονικός άνθρωπος που έβλεπε τη συνέντευξη Τζουμάκα στον ΣΚΑΪ, δεν μπορεί παρά να αναρωτιόταν: Δεν έχει φίλους, δεν έχει συγγενείς, ανθρώπους που τον αγαπούν για να τον προστατεύσουν; Γιατί είναι προφανές ότι το θέμα εκφεύγει της πολιτικής και μεταφέρεται στις «σκοτεινές ηπειρους» που ανακάλυψε και μελέτησε, πριν από αιώνες, ο βαθυστόχαστος Ζίγκμουντ Φρόυντ.
Ο άνθρωπος αυτός, μόλις πριν από έναν μήνα, δεν αποδοκιμάσθηκε απλώς. Κυριολεκτικά γελοιοποιήθηκε από τους ίδιους τους συντρόφους του. Διεκδίκησε την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και κατάφερε να αποσπάσει το 1% (!). Ένα νούμερο, που υποβιβάζει την υποψηφιότητά του στα όρια της γραφικότητας.
Αντί, λοιπόν, να πάρει το μήνυμα που έλεγε και ο Ανδρέας, πήρε σβάρνα τα κανάλια και τον Τύπο από την επόμενη ημέρα και καταγγέλλει με ό,τι πιο κακόηχο και αντιαισθητικό τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς να ξεχνά να επιρρίπτει ευθύνες και στον τέως πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος – ειρήσθω εν παρόδω – τον είχε περιμαζέψει από τα αζήτητα της πολιτικής.
Ο ίδιος άνθρωπος κατεβαίνει, εδώ και καμιά δεκαπενταετία, υποψήφιος βουλευτής και οι ψηφοφόροι τον μαυρίζουν όπου τον βρίσκουν. Και αυτός νομίζει ότι… βρέχει. Στην περίπτωσή του, η Επιστήμη (όχι η Πολιτική, η άλλη που προαναφέραμε, του Φρόυντ) κυριολεκτικά σηκώνει τα χέρια ψηλά και παραδίδεται.
Και μία υποσημείωση: Ο Τζουμάκας υπηρετεί ή ταλαιπωρεί, διαλέξτε ό,τι θέλετε, τον λεγόμενο δημόσιο βίο της χώρας, τουλάχιστον για 49 χρόνια. Δεν υπάρχει τέλος σε αυτό το μαρτύριο;
Α. Ο.