«Ο τίτλος του “κυβερνητικού εκπροσώπου” δεν είναι θέση αλλά “σαμάρι” που τρώει ξύλο κάθε φορά που ο αντίπαλος θέλει να δείρει τον γάιδαρο», είχε πει ο Δημήτρης Μαρούδας όταν για δεύτερη φορά το ταραχώδες 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου τον επέλεξε για κυβερνητικό εκπρόσωπο!
Θυμήθηκα τον Μαρούδα τις τελευταίες μέρες καθώς το ΠΑΣΟΚ στοχοποιεί προσωπικά τον Παύλο Μαρινάκη για τις δηλώσεις του ως προς το όριο της πλειοψηφίας στη Βουλή μετά την απόφαση για τους βουλευτές των Σπαρτιατών.
Είναι σαφές ότι η επίθεση του ΠΑΣΟΚ δεν στρέφεται στο πρόσωπο αλλά στην κυβέρνηση, τις θέσεις της οποίας επικοινωνεί ο Μαρινάκης.
Και μια λεπτομέρεια ως προς την πρακτική που ακολουθείται διαχρονικά. Οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι, ειδικά όταν μιλάνε για τεχνικά και ειδικά θέματα, μεταφέρουν απόψεις των εκάστοτε αρμόδιων υπουργείων, άρα δεν επρόκειτο για «άλλη άποψη» του Μαρινάκη αλλά για την διαβιβασθείσα άποψη του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
Ας μην γελιόμαστε ποια κυβέρνηση θεωρεί ότι μπορεί να σταθεί με 150 ή 149 ψήφους ακόμα και αν ο τύπος του συντάγματος το επιτρέπει ;
Ο Μητσοτάκη δείχνει ότι δεν το πιστεύει. Αυτό σημαίνει ότι εάν για παράδειγμα στην ψηφοφορία της 18ης Ιουνίου η πρόταση της ΝΔ για παραπομπή του Κώστα Καραμανλή δεν πιάσει 149 ψήφους, την ίδια ώρα ο Μητσοτάκης προκηρύσσει εκλογές !
Επομένως το δίλλημα προς την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ αναμένεται να είναι : «Καραμανλής ή κάλπη»…
Δ. Β
