Η πρόταση, παρά την αρχική αμηχανία, απορρίφθηκε χωρίς περιστροφές διά στόματος κυβερνητικού εκπροσώπου. Δύο μέρες μετά, η Ελλάδα κατέρριψε δις το αρνητικό ρεκόρ κρουσμάτων, φθάνοντας την Τρίτη 2 Νοεμβρίου στα 6.700 κρούσματα, 59 θανάτους και 434 διασωληνωμένους. Μπαίνοντας δηλαδή στο χειμώνα, τα νοσοκομεία βρίσκονται ήδη σε ασφυξία και οι ΜΕΘ, ειδικά στη βόρεια Ελλάδα που τα ποσοστά εμβολιασμού παραμένουν δραματικά χαμηλά, δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα, ενώ κάθε εβδομάδα ζούμε τη συντριβή ενός Boeing με 300 τουλάχιστον ανθρώπους.
Η Ελλάδα δεν ξαναζεί το περσινό δραματικό χειμώνα, όπως σκέφτονται πολλοί, σε ένα δραματικό deja vu του περσινού Οκτωβρίου, με το ομολογημένο διά στόματος Πρωθυπουργού «λάθος» του εορτασμού του Αγίου Δημητρίου. Πέρυσι τέτοιες μέρες οι διασωληνωμένοι δεν ξεπερνούσαν τους 120, φέτος ήδη είναι 434. Και πέρυσι Νοέμβριος και Δεκέμβριος οδήγησαν σε χιλιάδες νεκρούς, με 8 στους 10 να καταλήγουν εκτός ΜΕΘ. Ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.
Τα μέτρα που ανακοίνωσε χθες η κυβέρνηση δεν είναι απλά διστακτικά. Ούτε ομολογία και της αποτυχίας αλλά και της πλήρους αποδοχής της από την κυβέρνηση. Οι πανηγυρισμοί για το τελευταίο μίλι και οι αλλεπάλληλοι διθύραμβοι για τη νίκη επί του κορωνοϊού αφήνουν πάλι τη θέση τους για γεμάτα νοσοκομεία, ασφυξία στις ΜΕΘ και φέρετρα.
Είναι επιβεβαίωση πως η κυβέρνηση δεν θέλει να να πάρει τις απαραίτητες δύσκολες αποφάσεις. Η παραδοξότητα την ώρα που οι ανεμβολίαστοι δεν μπορούν πλέον να μπουν πουθενά χωρίς τεστ, παρά μόνο στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που γίνεται το αδιαχώρητο μετά και την επαναφορά του δακτυλίου και στις εκκλησίες για όλους χωρίς μάσκα, χωρίς εμβόλιο και χωρίς υποχρέωση ράπιντ τεστ, επιβεβαιώνει το αυτονόητο:
Κριτήριο διαχείρισης της πανδημίας ήταν και παραμένει το πολιτικό κόστος. Και με βάση αυτό στωικά παραπέμπονται στις καλένδες οι δύσκολες αποφάσεις. Είτε αυτές έχουν να κάνουν με περιοριστικά μέτρα και με ανάλογη οικονομική στήριξη, επειδή ως χώρα έχουμε δεσμευθεί για άρση όλων των μέτρων στήριξης το 2022 στο Μεσοπρόθεσμο. Είτε με επέκταση των τεστ και στους εμβολιασμένους, αφού και νοσούν και μεταδίδουν απλά έχουν συνήθως πιο ήπια συμπτώματα και είναι τραγικό λάθος να στέλνεται μήνυμα πως είναι άτρωτοι και θα ζουν την «ελευθερία» τους και την «κανονικότητά» του χωρίς κανέναν φόβο. Είτε με τις εκκλησίες, είτε με την επέκταση του υποχρεωτικού εμβολιασμού.
Η στωικότητα αυτή στοιχίζει. Στοιχίζει σε ανθρώπινες ζωές, στοιχίζει στην οικονομία, στοιχίζει στο ΕΣΥ, που πλέον οι υγειονομικοί καταρρέουν μπροστά στις κάμερες. Οι δύσκολες αποφάσεις είναι μπροστά μας, όσο και να κλωτσάμε το τενεκεδάκι. Το θέμα είναι ως πότε και με πόσους νεκρούς - είτε εμβολιασμένους είτε ανεμβολίαστους συμπολίτες μας – και με πόσα λουκέτα και απολύσεις θα αποφασίσουμε να τις πάρουμε. Οι επιστήμονες μπορούν να τις πάρουν χωρίς πολιτικό κόστος. Ο Αλέξης Τσίπρας έτεινε χείρα βοηθείας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στους πόσους νεκρούς θα δει τον ελέφαντα στο δωμάτιο και θα την αξιοποιήσει;