Η επίσκεψη του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον, επικοινωνιακά είναι σημαντική, όμως δεν είναι ξεκάθαρο τι αποτέλεσμα θα επιφέρει στο γεωπολιτικό τοπίο στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο για την Ελλάδα.
Οι συζητήσεις με τον Αμερικανό Πρόεδρο και η ομιλία στο Κογκρέσο είναι ένα ισχυρό μήνυμα αλλά χωρίς απτά αποτελέσματα δεν θα υπάρξει κανένα κέρδος για την Ελλάδα.
Οι επιλογές της κυβέρνησης Μητσοτάκη, έθεσαν σε περαιτέρω κίνδυνο την Ελλάδα στην περιοχή, όπου η ρωσική γεωπολιτική επιρροή είναι ιδιαίτερα αυξημένη. Η αποστολή όπλων στην Ουκρανία, η επ’ αόριστων παράδοση ελληνικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων στις ΗΠΑ και η είσοδος της Αλεξανδρούπολης στην πρώτη γραμμή της σύγκρουσης με τη Ρωσία, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου σε μια περίοδο μεγάλων ανακατατάξεων στο γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό πεδίο.
Από την άλλη, υπάρχει μια διαδικασία ταχείας αναβάθμισης των αμερικανοτουρκικών σχέσεων με αποτέλεσμα την αποδυνάμωση της Ελλάδας στους παράγοντες ισχύος και αποδυνάμωση των μοχλών πίεσης της.
Σε ποια φάση βρισκόμαστε σήμερα
Προς επίρρωση των πιο πάνω αρκεί να ανακαλέσουμε τα όσα έχουν διαμορφωθεί μέχρι σήμερα.
Οι ΗΠΑ αντιτάσσονται στον EastMed αλλά και στον έτερο αγωγό μέσω της Αιγύπτου.
Επιπλέον όλα δείχνουν ότι η Ουάσιγκτον θα πουλήσει τελικά F16 στην Άγκυρα ακυρώνοντας στην ουσία τα πλεονεκτήματα που δημιουργήθηκαν επιχειρησιακά με την αγορά των Rafale.
Σε ό,τι αφορά την εφαρμογή κυρώσεων στην Τουρκία οι ΗΠΑ κάνουν τα στραβά ματιά στην μη εφαρμογή κυρώσεων.
Επίσης ενώ οι ΗΠΑ λεκτικά αντιδρούν στις τουρκικές υπερπτήσεις, δεν καταδικάζουν την Τουρκία και καλούν την Αθήνα να έρθει σε «συνεννόηση» με την Τουρκία. Δηλαδή παραβλέπουν συνειδητά ότι οι υπερπτήσεις είναι θέμα κυριαρχίας με γκρίζες ζώνες και αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών από την Τουρκία κι όχι εναέριου χώρου.
Η ταχεία ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία μέσω της ανάπτυξης υποδομών LNG στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ο πρώτος στόχος των ΗΠΑ. Στο πλαίσιο αυτό η Ουάσιγκτον έχει ξεκαθαρίσει ότι αυτό απαιτεί την επανενσωμάτωση της Τουρκίας σε δυτικούς ενεργειακούς σχεδιασμούς.
Όπερ σημαίνει πρώτον, τη συμμετοχή της Τουρκίας στο Φόρουμ Φυσικού Αερίου της Αιγύπτου. Δεύτερον τη διοργάνωση της Διάσκεψης της ΕΕ για την Ανατολική Μεσόγειο με την συμμετοχή της Τουρκίας, διακαής πόθος του Προέδρου Ερντογάν. Και τρίτον την προώθηση της εξαγωγής του ισραηλινού αερίου μέσω της Τουρκίας. Όλα αυτά δηλαδή καλείται να τα αποδεχτεί η Ελλάδα χωρίς ενστάσεις.
Τέλος αυτό που πρέπει ιδιαίτερα να σημειωθεί είναι ότι οι ΗΠΑ δεν δέχονται να αναπτύξουν παρουσία σε ελληνικές εγκαταστάσεις σε νησί του Αιγαίου, ούτε καν στη Σκύρο, για να μην εμπλακούν στις ελληνοτουρκικές διαφορές.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός θα έχει δύσκολο έργο στις ΗΠΑ, όχι στο να εξηγήσει τους προβληματισμούς της Ελλάδας, αλλά στο να διασφαλίσει ότι τα όσα αναφέρθηκαν δεν θα γίνουν πράξη από τις ΗΠΑ.