Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής διατηρεί την προσωπική επιρροή του στη βάση της ευρύτερης συντηρητικής παράταξης. Όχι όμως και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, όπως αποδείχθηκε από την αταραξία της, στις δυο κρίσιμες παρεμβάσεις του: στις υποκλοπές και τα ελληνοτουρκικά. Ίσως για αυτό πήρε των οματιών του από τη Βουλή…
Ο επίσης πρώην πρωθυπουργός –και μέλος της Κ. Ο.– Αντώνης Σαμαράς, έχει μικρότερη επιρροή από τον Καραμανλή στο παραταξιακό κοινό. Αλλά πιο κοφτερή γλώσσα, όταν μιλάει για πολιτικές επιλογές του Μητσοτάκη που δεν του κάθονται, όπως είναι ο διάλογος με τον Ερντογάν και ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών. Με τη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» τα επανάφερε και τα δύο ως οιονεί προσωπικό του βέτο στις πρωθυπουργικές επιλογές. Σαν να βάζει μια κόκκινη γραμμή...
Ως τώρα, ούτε ο ένας ούτε ο άλλος από τους πρώην αρχηγούς της ΝΔ και πρωθυπουργούς, κλόνισαν το ιμπέριουμ της οικογένειας Μητσοτάκη. Και ας έστελναν στην κομματική βάση για χρόνια, τα μνήματα «τούτο το κόμμα είναι δικό σας και δικός μας, δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει» και ο Σαμαράς το απέδειξε το 1993 και το 2009.
Ό,τι δεν μπορεί ο καθένας ξεχωριστά, μπορούν όμως και οι δυο μαζί- στα ελληνοτουρκικά τουλάχιστον. Προφανώς αυτό εννοεί ο Σαμαράς όταν διακηρύσσει: «Λέτε, δύο πρώην πρωθυπουργοί της χώρας και δύο πρώην πρόεδροι της Νέας Δημοκρατίας να κάνουμε τόσο λάθος;». «Και να μην κάνει ο Μητσοτάκης;», είναι το αυτονόητο συμπλήρωμα…
Είναι το πιο καίριο χτύπημα που δέχθηκε ο σηερινός αρχηγός της ΝΔ και Πρωθυπουργός, από το 2016 που κατέλαβε και εξανδραπόδισε το κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή- χωρίς καμία αντίσταση.
Τον φέρνει σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση, γιατί εκδηλώνεται στο πεδίο που δεν μπορεί να διαχειριστεί με επικοινωνιακά τερτίπια και μιντιακές επελάσεις: στον πατριωτισμό των Ελλήνων.
Στην ουσία, η «συνάντηση» του Καραμανλή με τον Σαμαρά σε αυτό το πεδίο, λίγο πριν φέρει τον Ερντογάν στην Αθήνα για «διάλογο» - πίσω από τον οποίο βρίσκονται οι «υποδείξεις φίλων και εταίρων να τα βρούμε με την Τουρκία», που λέει ο Καραμανλής- τον κάνει «σάντουιτς» ανάμεσά τους.
Εσωτερική απομόνωση
Πρακτικά τον οδηγεί σε αδιέξοδο, αν δεν τον θέτει και σε εσωτερική απομόνωση από την «πραγματική ΝΔ» που εκπροσωπούν. Ειδικά αν ληφθεί υπόψη ότι με τους δυο πρώην Πρωθυπουργούς, συντάσσεται ο εν ενέργεια υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας και ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.
Εκ των πραγμάτων τα περιθώρια των χειρισμών του στη φιέστα της 7ης Δεκεμβρίου, στενεύουν μετά το πλαίσιο στο οποίο την τοποθέτησε ο Α. Σαμαράς. Ήδη ένα μέρος του είχε αναδείξει πρόσφατα και ο Κ. Καραμανλής, αναφερόμενος πλην των ελληνοτουρκικών και στο Παλαιστινιακό- και εμμέσως στο Ουκρανικό.
Δεν ξέρουμε αν αυτή την περίοδο υπάρχει επικοινωνία των δυο πρώην και πολύ περισσότερο αν υπήρξε προσυνεννόηση για την αναφορά Σαμαρά στις δηλώσεις Καραμανλή, που ενισχύουν την δική του παρέμβαση.
Το σίγουρο είναι ότι όσο και αν ο Μητσοτάκης έχει θωρακιστεί με τις συμμαχίες του στη μιντιακή και οικονομική εξουσία, δεν μπορεί να παραβλέψει τις – συντονισμένες – θέσεις των δύο προκατόχων του.
Γιατί απλούστατα, σε αυτό το θέμα δεν μπορεί να τα βάλει μαζί τους- έχοντας μάλιστα ανοιχτό το κόστος και προς τα δεξιά του, αν προχωρήσουν οι σχεδιασμοί του.
Αν επιχειρήσει να τους αγνοήσει, ιδίως χωρίς να επικοινωνήσει μαζί τους, τον περιμένουν εκπλήξεις. Όχι από την παρέμβαση Καραμανλή - Σαμαρά στην Κ. Ο. της ΝΔ προς αποσταθεροποίηση του. Αλλά από τις αντιδράσεις της παραταξιακή βάσης, αλλά και τη βάση της Δημοκρατικής παράταξης – και της ελληνικής κοινωνίας γενικότερα.
Θα αντιδράσουν και άλλοι πρώην πρωθυπουργοί;
Σε αυτό το θέμα μένει να δούμε τις αντιδράσεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, αρχής γενομένης από τους δικούς της πρώην Πρωθυπουργούς Γιώργο Παπανδρέου και Αλέξη Τσίπρα. Τα βλέμματα στρέφονται σε αυτούς, καθώς στα κόμματά τους δεν υπάρχουν άλλοι ικανοί να διαχειριστούν αυτά τα θέματα με οξυδέρκεια.
Ωστόσο και στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΎΡΙΖΑ -ασφαλώς και στο νέο κόμμα, από τα σπλάχνα του- οι ηγεσίες τους δεν μπορούν να παρακάμψουν την επικαιρότητα που δημιουργείται – όσο και αν δεν έχουν το απαιτούμενο εκτόπισμα. Όπως δεν έχει άλλωστε και η σημερινή ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών.
Ειδικά ο ΣΎΥΡΙΖΑ -στο εσωτερικό του οποίου υπάρχουν αποκλίσεις στα ελληνοτουρκικά και προβληματική στελέχωση σε αυτόν τον τομέα στο κόμμα- κινδυνεύει να χάσει τη μάχη της ουσίας και των εντυπώσεων από το ΠΑΣΟΚ.
Του οποίου, ωστόσο, η παράδοση επί των ελληνοτουρκικών, επίσης είναι διχασμένη, ανάμεσα στις παρακαταθήκες του Ανδρέα Παπανδρέου και τις παραβιάσεις τους από τις επιλογές του νεώτερου Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη.
Δεν είναι σαφές τι ακριβώς επιδιώκει ο Αντώνης Σαμαράς με τη νέα παρέμβασή του. Εφόσον όμως βρει απήχηση στο εσωτερικό της ΝΔ και αξιοποιηθεί από την αντιπολίτευση, τότε η 7η Δεκεμβρίου θα εξελιχθεί σε Βατερλό για τον Μητσοτάκη: πρέπει να την αναβάλει, ή να χρεωθεί την αποτυχία της, καθώς ακόμη και η σκέψη για κατευνασμούς, ή για υποχωρήσεις, θα τον ανατινάξει...