Με φόντο την απότομη κλιμάκωση της κατάστασης στο Ισραήλ, μια σειρά από δηλώσεις της Δύσης έχουν γίνει που υποδηλώνουν ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία μπορεί ακόμη και να αξίζει να τερματιστεί μέσω διαπραγματεύσεων και συμβιβασμού με τη Ρωσία.
Αυτό αναφέρεται από εμπειρογνώμονες και μέσα ενημέρωσης, καθώς και από ορισμένους αξιωματούχους.
Στην Ουκρανία, κανείς από τους αρμόδιους, ή τουλάχιστον κοντά σε αυτούς, δεν έχει εκφράσει ακόμη άμεσα τέτοιες ιδέες, συνεχίζοντας να μιλάει για την επίτευξη των συνόρων του 1991 ως κύριο στόχο της Ουκρανίας, αλλά ήδη ακούγονται προσεκτικοί υπαινιγμοί.
Για παράδειγμα, ο Αλεξέι Αρέστοβιτς, πρώην σύμβουλος του Γραφείου του Προέδρου, δήλωσε ότι μια ουκρανική επίθεση είναι απίθανο να πετύχει με δεδομένη την τρέχουσα ισορροπία δυνάμεων και πρότεινε ότι η ουκρανική κοινωνία θα πρέπει να εξετάσει αν είναι έτοιμη για χρόνια αιματηρού πολέμου αν δεν συμφωνήσει σε διαπραγματεύσεις.
Παρόμοιες δηλώσεις έγιναν πριν από τον πόλεμο στο Ισραήλ, με βάση την αργή προέλαση του ουκρανικού στρατού και τα ανάμεικτα μηνύματα από τη Δύση σχετικά με τη δυνατότητα συνέχισης της παροχής της ίδιας στρατιωτικής βοήθειας, τόσο για πολιτικούς λόγους-αντιπαράθεση μεταξύ των Ρεπουμπλικάνων και του Τζο Μπάιντεν στις Ηνωμένες Πολιτείες- όσο και λόγω της εξάντλησης των αποθεμάτων όπλων.
Η όξυνση στη Μέση Ανατολή έχει προσθέσει νέα επιχειρήματα σε αυτές τις αμφιβολίες όπως από πού, για παράδειγμα, θα προμηθευτεί η Ουκρανία όπλα αν πρέπει να τα προμηθεύσουν και στο Ισραήλ.
Και γενικότερα, τα ισραηλινά γεγονότα μετατοπίζουν την προσοχή των ΗΠΑ και της Δύσης, γεγονός που από μόνο του αποτελεί απειλή για το επίπεδο της περαιτέρω υποστήριξης της Ουκρανίας, όπως έχει ήδη δηλώσει, για παράδειγμα, ο Πολωνός πρόεδρος Αντρέι Ντούντα.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είναι προφανές ότι εντείνεται η συζήτηση για την ανάγκη κατάπαυσης του πυρός. Και υπάρχουν αντικειμενικοί λόγοι για αυτό.
Ο κυριότερος είναι ότι κανένα από τα αντιμαχόμενα μέρη δεν βρίσκεται σήμερα ούτε καν κοντά στους αρχικούς του στόχους.
Η στρατηγική της Ρωσίας για μια γρήγορη κατάληψη της Ουκρανίας με αλλαγή της κυβέρνησης στο Κίεβο σε μια κυβέρνηση απόλυτα πιστή στη Μόσχα, κατέρρευσε τον Μάρτιο του 2022. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Βλαντιμίρ Πούτιν θέλησε να βγει γρήγορα από τον πόλεμο, συνάπτοντας συμφωνία για το ουδέτερο καθεστώς της Ουκρανίας και αποσύροντας τα στρατεύματα στη γραμμή στις 24 Φεβρουαρίου.
Όμως η Ουκρανία δεν προχώρησε τότε, όπως πιστεύεται, και με τη συμβουλή των δυτικών συμμάχων της, η οποία είδε μια μοναδική ευκαιρία να εφαρμόσει τη στρατηγική της, δηλαδή να νικήσει τα ρωσικά στρατεύματα και να τα χτυπήσει πέρα από τα σύνορα του 1991, και μάλιστα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα εξ ου και οι προβλέψεις για είσοδο στην Κριμαία ήδη από την άνοιξη.
Ωστόσο, αυτή η στρατηγική της Ουκρανίας και της Δύσης ακυρώθηκε ουσιαστικά τον Ιούνιο του 2023. Η επίθεση των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων (AFU) δεν οδήγησε στην κατάρρευση του ρωσικού μετώπου και η εξέγερση του Γεβγκένι Πριγκόζιν, στην οποία το Κίεβο είχε εναποθέσει μεγάλες ελπίδες όσον αφορά την εσωτερική αποσταθεροποίηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας και την αποθάρρυνση του ρωσικού στρατού, απέτυχε. Και τώρα τρεις επιλογές είναι ανοιχτές μπροστά στα αντιμαχόμενα μέρη.
Η πρώτη είναι ένας πόλεμος φθοράς με την ελπίδα ότι ο εχθρός και το μέτωπό του θα καταρρεύσουν κάποια στιγμή υπό το βάρος των κακουχιών του πολέμου και λόγω της εξάντλησης των αποθεμάτων ανδρών και όπλων. Είναι αλήθεια ότι δεν είναι πολύ σαφές πόσο καιρό πρέπει να περιμένει κάποιος την κατάρρευση. Όπως λένε οι ειδικοί μπορεί να κρατήσει από ένα χρόνο έως 15 χρόνια. Και ο κίνδυνος κατάρρευσης του μετώπου υπάρχει και για τις δύο πλευρές.
Το δεύτερο είναι η κλιμάκωση του πολέμου με την εμπλοκή των χωρών του ΝΑΤΟ με την προοπτική μετάβασης στο πυρηνικό στάδιο. Οι υπαινιγμοί γι' αυτό ακούγονται όλο και περισσότερο από τη Μόσχα. Η Δύση αναγνωρίζει επίσης την ύπαρξη μιας τέτοιας απειλής, τουλάχιστον σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων.
Η πιθανότητα ενός πολέμου πλήρους κλίμακας στη Μέση Ανατολή αυξάνει επίσης τους κινδύνους αυτούς. Το Ισραήλ είναι πυρηνική δύναμη. Και αν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι απειλείται η ίδια του η ύπαρξη, μπορεί να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα. Και αυτό θα αυξήσει σημαντικά την πιθανότητα η Ρωσία να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα εναντίον της Ουκρανίας, γεγονός που θα μπορούσε να προκαλέσει στρατιωτική απάντηση από τη Δύση.
Η τρίτη είναι ο τερματισμός του πολέμου με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ξεκινώντας από την υπογραφή μιας συνθήκης ειρήνης που θα ρυθμίζει την περαιτέρω συνύπαρξη της Ουκρανίας και της Ρωσικής Ομοσπονδίας, και καταλήγοντας στο «κορεατικό σενάριο», δηλαδή τη σύναψη μιας επ' αόριστον εκεχειρίας, δηλαδή μιας συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός, κατά μήκος της τρέχουσας γραμμής του μετώπου χωρίς καμία συνθήκη ειρήνης.
Αν πάρουμε το κορεατικό σενάριο, τότε καθαρά τεχνικά μπορεί να υλοποιηθεί οποιαδήποτε μέρα - ακόμη και σε μια εβδομάδα, ακόμη και σε ένα μήνα. Το μόνο που χρειάζεται είναι η Ουκρανία, οι δυτικοί σύμμαχοί της και η Ρωσία να είναι έτοιμοι γι' αυτό.
Για το σκοπό αυτό, δεν είναι καν απαραίτητο να διεξαχθούν απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ Κιέβου και Μόσχας - αρκεί να συμφωνηθεί μια συγκεκριμένη ημερομηνία και ώρα για την κατάπαυση του πυρός μέσω ενός μεσάζοντα.
Μέχρι στιγμής, ωστόσο, δεν υπάρχει συμφωνία για αυτή την επιλογή από όλες τις πλευρές. Οι περισσότερες δηλώσεις καταλήγουν πλέον στην ετοιμότητα να πολεμήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν θυμηθούμε την εμπειρία του πολέμου της Κορέας, της κατάπαυσης του πυρός προηγήθηκαν δύο χρόνια ανεπιτυχών προσπαθειών για την ανατροπή της κατάστασης στο μέτωπο και από τις δύο πλευρές.
Αν όμως υπάρξει συμφωνία για την παύση των εχθροπραξιών, το ζήτημα θα μπορούσε να επιλυθεί πολύ γρήγορα.
Δείτε ΕΔΩ live όλες τις εξελίξεις