Τις τελευταίες ημέρες η Εκπαιδευτική κοινότητα, αλλά και ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία, παρακολουθεί, μάλλον αποσβολωμένη, τα τεκταινόμενα στον χώρο της Παιδείας. Βλέπουν να συμβαίνουν γεγονότα που απέχουν παρασάγγας από την ουσία της εκπαιδευτικής λειτουργίας και εντάσσονται στο μεγάλο στόχο της Κυβέρνησης που είναι η διάλυση του Δημόσιου σχολείου.
Η επέλαση της πανδημίας και τα κρούσματα στα σχολεία έχουν ήδη λάβει διαστάσεις ανεξέλεγκτες. Καθημερινά ένα στα τρία κρούσματα είναι μαθήτρια ή μαθητής της Πρωτοβάθμιας ή της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Η Κυβέρνηση, με «σημαιοφόρο» την κα Κεραμέως, παραμένουν πιστές στο δόγμα: σημασία έχει το «φαίνεσθαι» και όχι το «είναι». Διατηρούν το βλέμμα τους μονοσήμαντα στραμμένο στην καθημερινή προπαγάνδα μιας ανύπαρκτης κανονικότητας. Αφού για δύο καλοκαίρια δεν έκαναν απολύτως τίποτα προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις του κορονοϊού στα σχολεία, σήμερα προσπαθούν να υποστηρίξουν ότι όλα βαίνουν καλώς και πάντοτε «σύμφωνα με τις οδηγίες των ειδικών». Δεν αποτελεί πλέον καμία έκπληξη. Την κα Κεραμέως την μάθαμε για τα καλά.
Είναι πάγια αρχή της σε κάθε δύσκολη στιγμή – και μόνο τέτοιες έχει η θητεία της, άσχετα αν η ίδια δεν το έχει αντιληφθεί – να επιρρίπτει κάπου αλλού τις ευθύνες. Για τα όποια λάθη στην αντιμετώπιση της πανδημίας ευθύνεται η επιτροπή των ειδικών όπως για τον αποκλεισμό 40.000 παιδιών από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ευθύνονται τα Πανεπιστήμια…
Τα γεγονότα στην Σταυρούπολη και η επανεμφάνιση του Ναζισμού, αποτελούν μείζον θέμα. Όταν μάλιστα η επανεμφάνιση αυτή έχει την μορφή παιδιών στην εφηβεία, το πρόβλημα μεγεθύνεται και αποκτά διαστάσεις τρόμου. Ισοδύναμα τρομακτική είναι ωστόσο η αντιμετώπισή του από όλα τα κυβερνητικά στελέχη, με φωτεινή εξαίρεση τον Νίκο Δένδια. Η τοποθέτηση του Υφυπουργού Παιδείας Άγγελου Συρίγου περί «δύο άκρων» αποτελεί διαχρονικά το λίπασμα που συμβάλλει αποτελεσματικά στην ενδυνάμωση ναζιστικών μορφωμάτων. Μια «μετεξέλιξη» της εγκληματικής οργάνωσης, που μόλις πριν από ένα χρόνο καταδικάστηκε και τα στελέχη της οδηγήθηκαν στην φυλακή. Η απογοήτευση είναι ακόμα μεγαλύτερη αν αναλογιστούμε ότι ο κ. Συρίγος είναι Πανεπιστημιακός καθηγητής.
Βέβαια οι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι δεν έχουν ως αποκλειστική αποστολή να διδάξουν τους αυριανούς επιστήμονες. Είναι επιφορτισμένοι να συμβάλλουν στην καλλιέργεια δημοκρατικής συνείδησης, κοινωνικής ευαισθησίας και ανοιχτής ερευνητικής σκέψης.
Ακριβώς για τέτοια χαρακτηριστικά μνημονεύονται ακόμα Δάσκαλοι παλαιότερων εποχών, όπως η Αλίκη Γιωτοπούλου – Μαραγκοπούλου, ο Αριστόβουλος Μάνεσης, ο Σάκης Καράγιωργας, ο Γεώργιος - Αλέξανδρος Μαγκάκης και πολλές άλλες και άλλοι. Είναι ολοφάνερο ότι ο κ. Συρίγος δεν έχει το ανάστημα να τοποθετηθεί δίπλα τους και ακριβώς γι’ αυτό δεν θα μπορέσει ποτέ να αναβαθμιστεί σε «Δάσκαλο». Θα συνεχίσει να συνυπάρχει με τον Βορίδη, τον Πλεύρη και τον Γεωργιάδη προκειμένου να απολαμβάνει τον τίτλο του Υπουργού απεμπολώντας ταυτόχρονα τον ζηλευτό τίτλο του «Δασκάλου».
Σε αυτό το περιβάλλον η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας έχει καταθέσει την μία και μόνη προτεραιότητά της: Η αξιολόγηση των Εκπαιδευτικών. Τις ώρες που το Ελληνικό σχολείο στην κυριολεξία φλέγεται, η κα Κεραμέως έχει στο μυαλό της να καταθέσει υπερεπείγουσα αγωγή κατά της αποχής των εκπαιδευτικών από την «αξιολογική» διαδικασία, όπως αυτή προβλέφθηκε από το νόμο 4823 του Αυγούστου του 2021. Χωρίς να λάβει υπόψη της την καθολική απόρριψη από τους Εκπαιδευτικούς του συνόλου του «έργου» της, προχωρά ακάθεκτη στην υλοποίηση όλων των συμβολαίων θανάτου της Δημόσιας Εκπαίδευσης που έχει αναλάβει και εξυπηρετεί άριστα. Η κα Υπουργός έχει πλήρη αδυναμία να «διαβάσει» σωστά το 93% της αποχής από τις εκλογές – παρωδία των αιρετών τον περασμένο Νοέμβριο. Ακριβώς το ίδιο συνέβη και με το επίσης 93% της αποχής-απεργίας από την καρμανιόλα της τιμωρητικής και προϊστορικής αξιολόγησης, που επέβαλε το καλοκαίρι. Εξακολουθεί πεισματικά και φανατικά να βρίσκεται «απέναντι» από οποιαδήποτε προσπάθεια συζήτησης, ζύμωσης, συναίνεσης και αναζήτησης «κοινού τόπου» με τις Εκπαιδευτικές Ενώσεις. Αποτελεί μοναδικό δείγμα υπουργικής «υπερπαραγωγής» επικίνδυνων νόμων. Από τον Ιανουάριο του 2020 μέχρι τον Αύγουστο του 2021 η κα Κεραμέως εισηγήθηκε, και η κυβερνητική πλειοψηφία υπερψήφισε, 5 Νόμους για την Εκπαίδευση. Δύο από τους νόμους αυτούς η κα Υπουργός επέβαλε εν μέσω καραντίνας, και δύο ακόμα τους θερινούς μήνες με τα σχολεία κλειστά. Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι από τα 548 συνολικά άρθρα, από τα οποία συντίθενται οι νόμοι αυτοί, η κα Κεραμέως ΔΕΝ απέσπασε την συναίνεση των Εκπαιδευτικών ούτε για ένα άρθρο. Σύσσωμες οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, συμπεριλαμβανομένης και της ΔΑΚΕ της συνδικαλιστικής παράταξης της ΝΔ, απέκρουσαν και απέρριψαν το σύνολο της έξαλλης προσπάθειας της κας Κεραμέως να κατεδαφίσει το Δημόσιο αγαθό της Παιδείας!
Και όμως. Η ίδια συνεχίζει το «έργο» της ακάθεκτη. Διεκδικώντας τον τίτλο της «περισσότερο παραγωγικής Υπουργού», κατόρθωσε να κερδίσει τον τίτλο του «νεκροθάφτη» του Δημόσιου Σχολείου σε όλες τις βαθμίδες. Ανάλγητη απέναντι στα παιδιά, που απέκλεισε από τα Πανεπιστήμια, επιρρίπτοντας όλες τις ευθύνες στα Πανεπιστημιακά Τμήματα, φοβισμένη απέναντι στα υπό επανίδρυση τάγματα της Χρυσής Αυγής, υποστηρίζοντας την ανιστόρητη άποψη ότι η βία έχει διπλή προέλευση και ανίκανη να υποστηρίξει το στοιχειωδέστερο αγαθό μαθητών και εκπαιδευτικών, που είναι η υγεία, παίζοντας με παγουρίνο και μάσκες αλεξίπτωτα, τα κατάφερε. Κατάφερε να κερδίσει επάξια τον τίτλο της χειρότερης Υπουργού Παιδείας μετά την Μεταπολίτευση! Δίπλα της η Διαμαντοπούλου των φωτοτυπιών ή ο Αρβανιτόπουλος των 3.000 απολύσεων, έχουν την όψη του νεοσσού.
Δυστυχώς όμως για την κα Κεραμέως. Το μέλλον των εχθρών της Εκπαίδευσης ήταν, είναι και θα είναι κοινό. Ας ψάξει να ανακαλύψει πού βρέθηκαν οι προαναφερθέντες πολέμιοι του Δημόσιου Σχολείου και τότε θα μπορέσει να αντιληφθεί και το δικό της πολιτικό μέλλον.
Ίσως στην αφάνεια να είναι καλύτερα και για την ίδια. Αναμφισβήτητα θα είναι πολύ καλύτερα για την Παιδεία!
Ο Στράτος Χρ. Γεωργουδής είναι Φυσικός – Δρ. Πανεπιστημίου Πάτρας Υπεύθυνος Εκπαιδευτικών Θεμάτων της Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.