Υπάρχει ένας ποδηλατικός αγώνας που ξεκινάει από το Παρίσι και τερματίζει στην πόλη Ρουμπέ, στα σύνορα με το Βέλγιο. Πρόκειται για τον πιο εμβληματικό μονοήμερο αγώνα ποδηλασίας. Η απόσταση που πρέπει να διανύσουν οι ποδηλάτες είναι 275,5 χιλιόμετρα και εκτός από τις συνηθισμένες δυσκολίες που μπορεί να συναντήσει οποιοσδήποτε ποδηλάτης στο δρόμο, ανωφέρειες, κατωφέρειες, καιρικές συνθήκες, στην «Παρίσι-Ρουμπέ» συναντάει και 52,7 χιλιόμετρα φτιαγμένο με παβέ.
Αναφερόμαστε στα ατελείωτα πενήντα δύο χιλιόμετρα και επτακόσια μέτρα φτιαγμένα με μεγάλους κυβόλιθους, χωρισμένα σε επτά διαφορετικές ζώνες ανάλογα με την ποιότητα κάθε τμήματος του οδοστρώματος, καθώς το παβέ δεν είναι παντού το ίδιο. Οι αθλητές υποχρεώνονται να περιορίσουν την ταχύτητά τους, ενώ για σχεδόν δύο ώρες υποβάλλονται στη δοκιμασία συνεχών τρανταγμάτων. Σε πολλές περιπτώσεις, η κούρσα διεξάγεται υπό δύσκολες καιρικές συνθήκες, βροχή, αέρα και λάσπη και ο δρόμος γίνεται… αδιάβατος, οι αθλητές παίρνουν τα ποδήλατα στα χέρια και τρέχουν, μέχρι να φτάσουν στα βατά σημεία της διαδρομής και να ξανανέβουν στη σέλα.
Το παβέ συντηρείται ετησίως από ένα σωματείο που ονομάζεται «Οι φίλοι της Παρίσι-Ρουμπέ»(LesAmis), που έχει συσταθεί ειδικά γι’ αυτό το λόγο. Μέχρι το 1977, το έπαθλο ήταν ένα συνηθισμένο μετάλλιο. Από το 1977 και μετά, το τρόπαιο του νικητή είναι ένα κομμάτι του δρόμου. Ένας μεγάλος τραχύς κυβόλιθος βάρους 12 κιλών, που εξάγεται κάθε χρόνο από την «LesAmis». Ο συμβολισμός είναι ξεκάθαρος, όσο και τιμητικός και δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα: ο νικητής παίρνει στο σπίτι του το δρόμο, πάνω στον οποίον αγωνίστηκε και τον οποίον κατέκτησε. Και δεν είναι ψέμα. Οι αθλητές κουβαλάνε στη σπονδυλική τους στήλη τον ίδιο το δρόμο και αυτός να γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι του σώματός τους…
Η «Βασίλισσα των Κλασικών»
Γι’ αυτό, η «Παρίσι-Ρουμπέ» εκτός από «Βασίλισσα των Κλασικών» χαρακτηρίζεται και ως η «Κόλαση του Βορρά». Λέγεται ότι το «Κόλαση του Βορρά» αρχικά αποδόθηκε στο συγκεκριμένο αγώνα, επειδή στα πρώτα χρόνια μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αθλητές έπρεπε να περάσουν ανάμεσα σε κατεστραμμένες από τους βομβαρδισμούς περιοχές. Σήμερα όμως, το προσωνύμιο παραπέμπει στη δυσκολία της κούρσας.
Η απλή συμμετοχή σε αυτή τη μυθική κούρσα είναι ένα από τα πιο τιμητικά παράσημα στην καριέρα κάθε ποδηλάτη. Για τους νικητές είναι η ευκαιρία να γράψουν το όνομά τους στη χρυσή βίβλο της παγκόσμιας ποδηλασίας. Τα ονόματά τους, για τους μύστες της ποδηλασίας, καταχωρούνται απευθείας ανάμεσα στους μύθους αυτού του υπέροχου αθλήματος.
Στον αθλητισμό, το ζητούμενο είναι να ξεπερνάς τον εαυτό σου. Η μαγεία του αθλητικού επιτεύγματος, η αναγνώριση και ο θαυμασμός έγκειται σε αυτό ακριβώς το σημείο. Το αθλητικό γεγονός γίνεται μοναδικό όταν ξεπερνάει τα προηγούμενα σύνορα.
Το περασμένο Σάββατο, ο γυναικείος αθλητισμός, ξεπέρασε το τελευταίο σύνορό του. Οι γυναίκες κατέκτησαν ένα από τα πιο απόρθητα κάστρα του παγκόσμιου αθλητισμού: Την «Βασίλισσα των Κλασικών». Διεξήχθη για πρώτη φορά η «Παρίσι-Ρουμπέ», με συμμετοχή γυναικών. Η διαδρομή που ορίσθηκε ήταν 116,4 χλμ., εκ των οποίων 29 χλμ .ήταν παβέ.
Το κρίμα…
Το κρίμα είναι ότι, η εσωστρέφειά μας και η εμμονική ποδοσφαιρομανία που χαρακτηρίζει την ελληνική αθλητική κοινότητα, μας στέρησε την ευκαιρία ακόμα και να πληροφορηθούμε ένα από τα πιο σημαντικά παγκόσμια αθλητικά γεγονότα.
Ένα γεγονός ισάξιο του εγχειρήματος της Σταμάτας Ρεβύθη, που την επομένη του θριάμβου του Σπύρου Λούη, το 1896 έτρεξε ανεπίσημα την κλασική διαδρομή, για να αποδείξει ότι οι γυναίκες μπορούν. Αντίστοιχο του Μαραθωνίου Αγώνα των Ολυμπιακών Αγώνων του Λος Άντζελες, το 1986 όπου για πρώτη φορά έτρεξαν και γυναίκες, όπου το χρυσό μετάλλιο πήρε η Τζόαν Μπενόιτ, αλλά την παράσταση έκλεψε η Ελβετίδα Γκαμπριέλα Αντερσεν –Σάις, που μπήκε παραπαίοντας στο στάδιο, αλλά επέμεινε να φτάσει στον τερματισμό. Παρόμοιο, με τη δυνατότητα που δόθηκε στις γυναίκες να συμμετέχουν σε μία σειρά από αθλήματα που θεωρούνταν «αντρικά», όπως, η πάλη, η άρση βαρών ή το ποδόσφαιρο. Κάποτε αντιμετωπιζόταν με δυσπιστία. Σήμερα, όμως, η Παγκόσμια και η Ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ομοσπονδία έχουν ψηλά στην ατζέντα τους την προβολή του γυναικείου ποδοσφαίρου. Κάποτε οι γυναίκες απαγορευόταν να κάνουν στίβο. Σήμερα κλέβουν την παράσταση με τις επιδόσεις τους, σε όλα τα αγωνίσματα.
Κάθε είδους δυσπιστία σε ό,τι αφορά τη συμμετοχή των γυναικών σε κάποια αθλήματα ή διοργανώσεις, καταρρέει κάθε φορά που θα παρατηρεί τα επιτεύγματά τους εντός των αγωνιστικών χώρων. Το τελευταίο πέρασμα στην «Κόλαση του Βορρά» κλείνει διά παντός κάθε συζήτηση και αίρει κάθε αμφιβολία.
Κάποτε οι άνθρωποι γκρέμιζαν τα τείχη, για να τιμήσουν τους Ολυμπιονίκες. Σήμερα, γκρεμίζουν τους δρόμους για να επιβραβεύσουν τους νικητές της «Βασίλισσας των Κλασικών», της Παρίσι – Ρουμπέ. Όλους τους νικητές ανεξαιρέτως: γυναίκες και άντρες.
Ο Κώστας Καρβουναρίδης είναι Δικηγόρος – Διεθνές μάστερ αθλητικού δικαίου και μάνατζμεντ – Διεθνές Κέντρο Αθλητικών Σπουδών CIES– FIFA