Μοιάζει τραγικό, αλλά στη σκιά της ειμαρμένης έχει πέσει και η χώρα μας.
Βεβαίως οι άμαχοι και τα παιδιά σε Παλαιστίνη και Ισραήλ είναι τα μεγαλύτερα θύματα. Οι επιπτώσεις ωστόσο θα είναι ευρύτερες. Για τη διεθνή θέση της χώρας, την οικονομία, την κοινωνία.
Αλλά και πάλι, δεν είναι αυστηρά και μόνο εξωγενείς οι παράγοντες που μας επηρεάζουν.
Έχουμε και τα δικά μας κουσούρια.
Όπως σε κάθε πρόσφατη κρίση είναι ο εσωτερικός παράγοντας που μεγιστοποιεί το πρόβλημα. Μετατρέποντας τον covid σε κρίση Δημόσιας Υγείας, την ακρίβεια σε αισχροκέρδεια κ.λπ.
Τώρα όμως τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν αλλιώς. Μετά τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών το Μέγαρο Μαξίμου αποδέχτηκε ότι μπορεί να χάσει…
Ακόμη χειρότερα για τον κ.Μητσοτάκη. Αποδείχτηκε ότι η… ραχοκοκαλιά της κυβερνητικής πολιτικής, ουσιαστικά τα ευρήματα του αμερικανού επικοινωνιολόγου Γκρίνμπεργκ, δεν επιβεβαιώνονται σε συνθήκες χαμηλής συμμετοχής στις εκλογές.
Απόδειξη; Κέρδισε και ο Δούκας και ο Κουρέτας.
Είναι αλήθεια ότι η επικοινωνιακή ομάδα του Μαξίμου έχασε από την… αποχή. Άλλα μετρούσαν, με τα οποία εκτέθηκε ο κ.Μητσοτάκης με το «13 στις 13» (Περιφέρειες) και «3 στους 3» (μεγάλους Δήμους), άλλα αποκαλύφθηκαν στην κάλπη.
Επί της ουσίας όμως, μάλλον ο πρωθυπουργός δεν έχει καταλάβει ποιο είναι το πρόβλημα. Ειδικά όταν δηλώνει για την ακρίβεια στο λάδι ότι «τουλάχιστον κερδίζει ο παραγωγός». Ενώ δεν βάζει στο κάδρο τον λαδέμπορο. Τον κάθε ενδιάμεσο!
Ο πρωθυπουργός διατηρεί σαν οικονομικές προτεραιότητες δύο πολιτικές επιλογές που προκαλούν πόνο:
-Οι μεγάλες ανατιμήσεις, τα υπερκέρδη που σηκώνουν από τη χώρα τα ολιγοπώλια διαμορφώνοντας αυθαίρετα και χωρίς έλεγχους τις τιμές. Με αυτή την επιλογή, σύμφυτη με την νεοφιλελεύθερη ιδεολογία (περισσότερα κέρδη-μεγαλύτερες επενδύσεις-αύξηση της απασχόλησης), εκτός από τους μετόχους, επωφελούνται και πολιτικοί φίλοι.
-Τους υψηλούς έμμεσους φόρους (ΦΠΑ) που γιγαντώνουν τα κρατικά έσοδα για τη διαμόρφωση των πλεονασμάτων. Αφαιρώντας, χρονιά με την χρόνια, πάνω από 5 δισ. ευρώ από τους καταναλωτές.
Αλλά, δεν είναι μόνο οι ιδεολογικοί λόγοι, ότι δηλαδή η «συσσώρευση θα πυροδοτήσει επενδύσεις» και ο ΦΠΑ (αλλά όχι η άμεση φορολογία) θα φτιάξει το πλεόνασμα. Ένα μέρος των υπερεσόδων κατευθύνεται για τον πολιτικό επηρεασμό με τα διάφορα «pass»…
Αχίλλειος πτέρνα
Πλέον ο κ.Μητσοτάκης δεν πορεύεται όπως την μάλλον χαλαρή πρώτη τετραετία των ελλειμμάτων. Από το νέο χρόνο δεσμεύεται για τα πλεονάσματα.
Παράλληλα αποκαλύφθηκε η «αχίλλειος» πολιτική πτέρνα του. Την ανέδειξε ο μελετημένος Δούκας και η συγκροτημένη επιλογή του ΠΑΣΟΚ.
Μπορεί λοιπόν τα πλεονάσματα να διασφαλίζουν την «επενδυτική βαθμίδα», αλλά στερούν τα επιδόματα. Ευχέρεια που είχε η κυβέρνηση τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια.
Η περιοριστική πολιτική θα διατηρήσει φέτος το χειμώνα το πετρέλαιο θέρμανσης στα ύψη (αποσύρεται η οριζόντια επιδότηση), στα Σουπερ Μάρκετ θα ενταθεί ο τρόμος (δεν θα συνεχισθεί το market pass).
Αυτά σε εθνικό επίπεδο.
Εκτός και εάν η γειτονιά μας τυλιχτεί στις φλόγες, ενταθεί η ενεργειακή κρίση και οι τιμές ρεύματος «καίνε»… Τότε δεν αποκλείεται μια σιωπηρή εξαίρεση (για ένα ακόμη χρόνο;) από το Σύμφωνο Σταθερότητας. Μια ακόμη απόκλιση από τους «κανόνες».
Δηλαδή να επιτραπεί στη χώρα μας να έχει μικρό δημοσιονομικό διάλειμμα (έλλειμμα). Όχι πάντως δέσμευση σε πλεονάσματα. Και ένα μέρος από το αποτέλεσμα της φορολογικής αφαίμαξης των καταναλωτών, δια της αισχροκέρδειας και των υψηλών φόρων, να μοιραστεί στους απόλυτα φτωχούς (αλλά και πάλι στους φοροδιαφεύγοντες)!
Παράλληλα να απαγκιστρώσει την κυβέρνηση από τις δεσμεύσεις για διάλογο (ή μήπως διαπραγμάτευση;) με την Τουρκία. Στην περίπτωση που η επαμφοτερίζουσα στάση του Ερντογάν έναντι της Δύσης, μετατραπεί σε στήριξη της Χαμάς.
Τυχόν ανάφλεξη στην περιοχή και στην οικονομία θα επιτρέψει την διατήρηση πολιτικών της περιόδου 2020-23. Μια τέτοια, δραματική για τη χώρα, εξέλιξη θα επανέφεραν τη συνηθισμένη ρητορική περί κοινωνικής ευαισθησίας (επιδόματα) και πατριωτικής στάσης (Αιγαίο). Κάτι που ίσως απέδιδε (και πάλι) στις ευρωεκλογές αυτή τη φορά (Ιούνιος 2024).
Διαφορετικά, με την ακρίβεια και την οικονομική «ορθότητα» των πλεονασμάτων, θα διατηρηθεί η αποχή και θα επιβεβαιωθεί στην κάλπη η ήττα Μητσοτάκη.
Θα επανέλθουν, εν τέλει, οι επιστήμες της Φυσικής, η οποία απεχθάνεται το κενό (αντιπολίτευσης) και τη Πολιτικής, με την ανάδυση της εναλλακτικής κυβερνητικής πρότασης.
Δηλαδή, μετά το β’ γύρο των τοπικών εκλογών και οι ευρωεκλογές θα πιστοποιήσουν το πώς ξηλώνεται το πουλόβερ…
(Ο Χρήστος Μέγας είναι Δημοσιογράφος)