Όταν τον Νοέμβριο του 1918 η Οθωμανική Αυτοκρατορία υπέγραψε την ανακωχή στο Μούδρο οι Στόλοι των νικητών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου κατέπλευσαν στο Βόσπορο. Από τότε η όποια αναφορά στην δύσκολη αυτή στιγμή είναι συνώνυμη προειδοποίησης για επικείμενη εθνική ταπείνωση. Σύμφωνα με το Κεμαλικό αφήγημα όταν ο Μουσταφά Κεμάλ αντίκρισε τα πολεμικά πλοία των νικητών είπε μέσα του «Όπως ήρθαν ,έτσι θα φύγουν». Το σκηνικό της συνάντησης Μπάιντεν – Ερντογάν την Δευτέρα 14 Ιουνίου στις Βρυξέλλες στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ είναι πολύ βαρύ για τον επί δύο σχεδόν δεκαετίες ισχυρό άνδρα της Τουρκίας.
Ο Ερντογάν που μέχρι πριν από λίγους μήνες διεκδικούσε για την Τουρκία ρόλο Περιφερειακής Δύναμης με δική Ατζέντα που κινείται κατά περίπτωση ανάμεσα στην Μόσχα και την Ουάσιγκτον έχει αποδυθεί τον τελευταίο ενάμιση μήνα σε έναν αγώνα δρόμου για να προβάλλει ως χρήσιμος σύμμαχος για τον Λευκό Οίκο.
Όλα τα παραπάνω σε ένα βεβαρημένο εσωτερικό σκηνικό με την Οικονομία και την Λίρα σε οριακό σημείο με έναν Αρχιμαφιόζο που συνεχίζει τις τεκμηριωμένες αποκαλύψεις που καίνε στενούς συνεργάτες του Ερντογάν και τις Δημοσκοπήσεις σταθερά να δείχνουν μη αντιστρέψιμη φθορά του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ με τον εκλογικό ορίζοντα που εκτός απροόπτου ,πρόωρων εκλογών δηλαδή , να δείχνει συντριπτική ήττα στο τέλος της Ανοιξης του 2023.
Οι Στόλοι των Δυνάμεων που πλησιάζουν σήμερα τον Βόσπορο είναι η απόφαση του Μπάιντεν να επαναφέρει την Τουρκία στην ατλαντική κανονικότητα.
Δυστυχώς για τον Ερντογάν δεν μπορεί να παίξει ξανά το παιχνίδι του πολιορκημένου από τους Σταυροφόρους της Δύσης ηγέτη καθώς μόνον η προσδοκία μιας επανεκίννησης στις σχέσεις με τις ΗΠΑ έχει μέχρι στιγμής αποτρέψει την περαιτέρω επιδείνωση της Οικονομίας καθώς και την κατάρρευση του εθνικού νομίσματος.
Ο Ερντογάν σε αντίθεση με τον Κεμάλ όχι μόνον δεν μπορεί να εξαναγκάσει τους Στόλους των Δυνάμεων να φύγουν από τον Βόσπορο αλλά είναι αναγκασμένος να αποδεχθεί την επ αόριστον παρουσία τους.
Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε προκύψει κοινά αποδεκτή φόρμουλα για την τύχη των S-400 καθώς η αμερικανική πλευρά επιμένει στην απομάκρυνσή τους από την Τουρκία και δεν δέχεται την πρόταση της Αγκυρας να αποθηκευθούν στην Βάση του Ιντσιρλικ υπό κοινή αμερικανοτουρκική φύλαξη.
Σε ότι αφορά την παρουσία και την εμπλοκή του Ερντογάν σε περιφερειακές κρίσεις και συγκρούσεις από την Μαύρη Θάλασσα , την Μέση Ανατολή , τον Καύκασο και την Βόρεια Αφρική το μόνο που μπορεί να διαπραγματευθεί η τουρκική πλευρά είναι μια Ατζέντα απεμπλοκής της και ταυτόχρονα της μεγίστης δυνατής εναρμόνισης της με την πολιτική Μπάιντεν.
Το τοπίο αλλάζει συνολικά στην Ευρύτερη Περιοχή με βασικό σημείο αναφοράς την εν εξελίξει προσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν που εχει ήδη δρομολογήσει κινήσεις προσαρμογής της Σαουδικής Αραβίας ,των Εμιράτων αλλά και του Ισραήλ.
Με άλλα λόγια ο χρόνος δεν είναι υπέρ της Τουρκίας και ο Ερντογάν δεν έχει να κερδίσει τίποτε πετώντας την μπάλα στην Κερκίδα.
Ήδη στον χρόνο που κύλησε από το τηλεφώνημα του Μπάιντεν στις 24 Απριλίου οι συσχετισμοί τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων προβάλλουν ως πιο δυσμενείς για τον Ερντογάν.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων στην συνάντηση της Δευτέρας θα επιβεβαιωθεί η παραμονή με στήριξη των ΗΠΑ τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στην Καμπούλ και οι δύο πλευρές θα συμφωνήσουν ότι θα συνεχίσουν να αναζητούν φόρμουλα εκκαθάρισης των διμερών εκκρεμοτήτων από τους S -400 και τους Κούρδους της Συρίας μέχρι την τουρκική παρουσία στο Αζερμπαϊτζάν.
Ο Ερντογάν βλέπει τους Στόλους των Δυνάμεων να πλησιάζουν στο Βόσπορο και δεν μπορεί όπως ο Κεμάλ να σφίξει τα δόντια και να πει όπως ήρθαν έτσι θα φύγουν.
Αντίθετα είναι αναγκασμένος να επισκεφθεί τον επικεφαλής της ναυτικής μοίρας και να καταγράψει τις απαιτήσεις του…
(Ο Γιώργος Καπόπουλος είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος)