Πώς τον σακάτεψε έτσι τον Ερντογάν ο «νέος Βενιζέλος» της Αθήνας; Τρία χρόνια τώρα τον έχει σε «διπλωματική απομόνωση».
Στο καπάκι του ρίχνει και μια δόση «αμυντικού υλικού» στην Ουκρανία και μένει ο Τούρκος άγαλμα.
«Ρε συ Τσαβούσογλου, τι θηρίο είναι αυτός ο Μητσοτάκης; Θα μας αφανίσει…».
Ωραία η πλάκα, αλλά εδώ κάτι συμβαίνει : δυο εμπόλεμα ορθόδοξα κράτη, σπεύδουν να διαπραγματευτούν μεταξύ τους σε μουσουλμανική χώρα.
Μετά την Αττάλεια, η Κωνσταντινούπολη.
Για να δεχθούν Ρώσοι και Ουκρανοί να γίνουν επί τουρκικού εδάφους οι συνομιλίες τους , εμπιστεύονται τον Ερντογάν.
Ομοίως και άλλοι μεγάλοι παίκτες του πολέμου: Αμερικανοί, Γερμανοί, Γάλλοι…
Αυτή η εξέλιξη κρύβει ένα μυστικό: ακρισία και αδράνεια από τον Κυριάκου Μητσοτάκη-προσωπικά.
Ποτέ δεν θα μπορούσε ο Τούρκος πρόεδρος να εμφανίζεται ως ειρηνοποιός και διαπραγματευτής, σε υπόθεση παραβίασης διεθνούς δικαίου, αν ο Έλληνας Πρωθυπουργός έκανε το αυτονόητο:
- Να υπενθυμίσει στην διεθνή κοινότητα ότι η Τουρκία είναι πρωταθλήτρια στις παραβιάσεις του διεθνούς δίκαιου.
Εκανε το αντίθετο: την ξέπλυνε, αποδεχόμενος πρόσκληση για… ιδιωτική με τον Ερντογάν – ως μη όφειλε και χωρίς να ρωτήσει καν τον υπουργό Εξωτερικών.
Με θέα το Βόσπορο και ανάμεσα σε μελιτζάνες και λαβράκι, του έδωσε την πιστοποίηση που ζητούσε:
- Τον αποδέχθηκε ως πιστό οπαδό της διεθνούς νομιμότητας, που έχει «συναντίληψη» με την Ελλάδα και κάνει «νέα αρχή» με τους γείτονες του.
Το λέω εγώ η Λεμονιά, που έκανα χίλια προξενιά…
Θα ήταν αρκετές δυο απλές αναφορές του Έλληνα πρωθυπουργού, στη σύνοδο του ΝΑΤΟ και στη σύνοδο Κορυφής τη Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να τελειώσει ο Ερντογάν από οικοδεσπότης της ειρήνης.
- Πρώτο, στον «Αττίλα» που κατέχει ακόμη το – ευρωπαϊκό – έδαφος ανεξάρτητης χώρας, μετά την εισβολή του 1974 .
- Δεύτερο στις συζητήσεις που έγιναν πρόσφατα και στους δυο υπερεθνικούς οργανισμούς, για κυρώσεις στην Τουρκία ακριβώς λόγω της συμπεριφοράς της στο Αιγαίο- κατά παράβαση του διεθνούς Δικαίου.
Αντί γι αυτό ο Πρωθυπουργός εμφανίσθηκε να εμπιστεύεται το διάλογο με τον Ερντογάν.
Εδώ ανεβαίνει στη σκηνή ο Νικήτας Κακλαμάνης.
Χαρακτηρίζει «ντροπή» και «πολιτικό ξέπλυμα, της Τουρκίας» την αποδοχή της διαβούλευσης στην Πόλη, από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Αμερική.
Ο πολύπειρος ο αντιπρόεδρος της Βουλής έβαλε, με τον τρόπο του, στο κάδρο και τον Μητσοτάκη: «Ουδείς μιλάει γι' αυτό…».
Το «ουδείς», παραπέμπει σ αυτόν που όφειλε να «μιλήσει». Για λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης «όποια και αν είναι αυτή».
Ιδίως η σημερινή, που φέρνει στη Βουλή τον Ζελένσκι, όταν δεν έχει πει μια λέξη για το κυπριακό δράμα...
Ας μην κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε: Ο Νικήτας έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο του Μητσοτάκη και πυροβόλησε.