Καλεσμένος στο Στούντιο 4 ήταν ο Θανάσης Βισκαδουράκης που το τελευταίο διάστημα κάνει θραύση ως πατέρας Τιμόθεος στη Γη της Ελιάς.
Σχετικά με τον κόσμο όπου η χαρά για τη χαρά του άλλου δεν είναι αυτονόητη, απάντησε ο Θανάσης Βισκαδουράκης. «Ξέρω ότι είναι μια μοναχική πορεία. Το ξέρω. Επειδή έχω χορτάσει από απόρριψη, πρέπει να χαίρεσαι. Να, τώρα τη Δευτέρα του Πάσχα… να πω μια ιστορία έτσι. Στεναχωρήθηκε η Κατερίνα κι έκλαιγε. Μεγάλη Εβδομάδα καθίσαμε στον παππού μας στη Μητρόπολη Αθηνών. Και Κυριακή του Πάσχα στον φίλο μας.
Επειδή ήπιαμε τσίπουρα είπα θα μείνω στη Θήβα να ξεκουραστώ και το πρωί θα πάω στην Καρδίτσα. Για να δω τι έγινε με την πλημμύρα, το σπίτι που έχει χαθεί… Άλλα δράματα από εκεί. Γι’αυτό πολλές φορές λέω είμαι χαρούμενος… Πέρασε ένας τύπος που είχε αποστασιοποιηθεί από τη ζωή λίγο άστεγος. Παγώνει όλη η παρέα. Ακόμη λέω «γιατί παγώσατε;» και μου είπαν «δεν τον ξέρεις;», απάντησα πως όχι. Γιατί είδα έναν τύπο που ήταν γύρω στα 65-70 και μου είπαν πως ήταν ένα παιδί που ζούσαμε μαζί. Όταν μου είπαν το όνομά του, σηκώθηκα και του φώναξα. Γυρίζει, και βλέπω την Κατερίνα να κλαίει.
Όταν τον πήρα αγκαλιά μου λέει ένας «μην του δώσεις λεφτά γιατί είναι πολύ περήφανος». Αλλά το ίδιο κόλλημα έχω κι εγώ. Τότε μου λέει «Θανάση, χαίρομαι που έχεις προχωρήσει». Η Κατερίνα έκλαιγε γιατί έβλεπε δύο διαφορετικούς κόσμους. Οι δυσκολίες είναι για όλους αλλά πρέπει να τις παλεύουμε, είπε.
Ο Θανάσης Βισκαδουράκης μιλά για τις δικές του δυσκολίες
Όπως ανέφερε πάντα ήθελε να αποφεύγει τις κακοτοπιές. «Πρέπει να αγαπάς το καλό. Εμένα δεν μου άρεσε ποτέ το κακό. Μπορεί να είχα βάσεις. Αλλά για να επιωβιώσω έπρεπε όλα να τρέχουν. Ζούσα για το τώρα. Κάθε μέρα κέρδιζα και κάτι. Γιατί φόρτωνα τη μέρα 24 ώρες για να μην πηγαίνει ο νους στο κακό. Έτσι δεν μου επιτρεπόταν να ονειρευτώ, ούτε να σκεφτώ. Κάποτε με ρώτησε ο γιος μου «μπαμπά εσύ δεν έχεις πατρικό σπίτι». Τώρα λιώνω για την οικογένειά μου», πρόσθεσε ο Θανάσης Βισκαδουράκης.
