Καλεσμένη στο Στούντιο 4 ήταν η Marseaux όπου μίλησε για την πορεία της δουλειάς της και την απήχηση που έχει στον κόσμο. Αλλά στάθηκε ιδιαίτερα στην απώλεια της μητέρας της και τον θυμό που της προκάλεσε το γεγονός αυτό.
Χαρακτηριστικά ανέφερε ότι αυτό συνέβη σε μια πολύ ευαίσθητη ηλικία: «Έχασα τη μαμά μου στο μεταίχμιο που έλεγα «τι θα κάνω, θα δώσω πανελλήνιες ή όχι». Γενικά ήταν ένας άνθρωπος που ρίσκαρε, πήγαινε με την ψυχή της και το ένστικτό της. Θα μου έλεγε «κάνε αυτό που λέει η ψυχή σου», είπε.
«Είχα άπειρο θυμό προς τη μαμά μου για την απώλεια»
Η Marseaux μιλά για όσα αντιμετώπισε μετά τον θάνατο της μητέρας της. «Η μαμά μου πρόλαβε το πρώτο μου live. Που δεν με ήξερε καν ο κόσμος τότε. Ήταν live του Solmeister, δεν είχα ξαναπιάσει μικρόφωνο. Ήταν πολύ συγκινητικό. Ήρθε η μαμά μου με την αδερφούλα μου.
Όταν έχασα τη μητέρα μου, γύρισε ο κόσμος ανάποδα. Άργησα να βρω τα πατήματά μου μετά την απώλεια της μητέρας μου. Με στήριξαν πολύ οι φίλοι μου, ο μπαμπάς μου, οι θείες μου. Δηλαδή είχα κόσμο γύρω μου που ήταν εκεί για μένα. Ο Solmeister με πίεσε πολύ να ξεκινήσω ψυχολόγο για να με βοηθήσει. Εγώ τότε δεν είχα χρήματα. Οπότε πλήρωνε τις συνεδρίες στον ψυχολόγο.
Τότε έλεγα «όχι δεν χρειάζομαι». Αλλά με βοήθησε πάρα πολύ αυτό. Είχα άπειρο θυμό προς τη μαμά μου για την απώλειά της. Ότι δεν τα κατάφερε και με παράτησε πίσω. Ενώ θα έπρεπε να είναι δίπλα μου. Γιατί ήξερε ότι την χρειαζόμουν. Όταν είσαι πιο μικρός νιώθεις μια χίμαιρα από συναισθήματα κι από άσχημες εικόνες που έχεις βιώσει. Μπερδεύεσαι.
Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου μας είχαν προετοιμάσει πολύ για την απώλειά της. Δηλαδή αας έλεγε «να ξέρετε ότι θα γίνει αυτό…». Ίσως κι εγώ γι’ αυτό είχα θυμώσει, έλεγα «γιατί με προετοιμάζεις για κάτι και δεν το πολεμάς;». Ένιωθα ότι το είχε αποδεχτεί». Ήταν τα λόγια που είπε η Marseaux στο Στούντιο 4.
Η Marseaux μιλά στο Στούντιο 4 για την απώλεια της μητέρας της
