Οι βουλευτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στην Ουγγαρία την περασμένη Κυριακή έδωσαν στον Όρμπαν την πέμπτη τετραετία με ποσοστό ανώτερο του 53% και πλειοψηφία 2/3 στην Βουλή που επιτρέπει και την αλλαγή του Συντάγματος.
Οι δημοσκόποι έπεσαν έξω γιατί προέβλεπαν σκληρή μάχη μεταξύ του κόμματος του Όρμπαν, Φίντες, και έξι συνασπισμένων κομμάτων της αντιπολίτευσης. Οι έρευνες της κοινής γνώμης έδιναν προβάδισμα 2-5 μονάδες στον Όρμπαν καμία όμως δεν προέβλεψε τη νίκη με διαφορά 18 μονάδων από τον συνασπισμό της αντιπολίτευσης.
Οι αναλυτές στις περισσότερες χώρες της ΕΕ υπογραμμίζουν ότι ο Όρμπαν έχει καταφέρει να ελέγξει σε μεγάλο βαθμό τα ΜΜΕ της χώρας του, μέσα από φιλικά προς αυτόν επιχειρηματικά συμφέροντα, με αποτέλεσμα να μην προβάλλονται επαρκώς οι απόψεις της αντιπολίτευσης.
Ίδια μέθοδος
Την ίδια μέθοδο εφαρμόζει στην Ελλάδα ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο, τα 2/3 του σχετικού τηλεοπτικού χρόνου δίνονται στην κυβέρνηση και στη Νέα Δημοκρατία με τα κόμματα της αντιπολίτευσης να μοιράζονται το υπόλοιπο 1/3.
Η δημόσια τηλεόραση έχει επιστρέψει σε μια περίοδο σκληρά κυβερνητικής, κομματικής ενημέρωσης, ενώ τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια μεροληπτούν υπέρ της κυβέρνησης και της Νέας Δημοκρατίας διεκδικώντας κρατική διαφήμιση, απαλλαγές από διάφορες οικονομικές υποχρεώσεις, δανειοδοτήσεις και ρυθμίσεις ή διαγραφή οφειλών, στήριξη των επιχειρηματικών συμφερόντων που βρίσκονται πίσω από αυτά.
Κατά την άποψη μου ο Μητσοτάκης είναι χειρότερος από τον Όρμπαν για δύο βασικούς λόγους.
Πρώτον, ο Όρμπαν δεν κρύβει τις αυταρχικές μεθόδους που ακολουθεί αντίθετα τις προβάλλει μέσα από τη θεωρία της λεγόμενης ανελεύθερης (illiberal) Δημοκρατίας. Αντίθετα ο Μητσοτάκης αυτοπροβάλλεται σαν εκπρόσωπος του Ευρωπαϊκού φιλελευθερισμού ενώ η πολιτική του στα ΜΜΕ είναι ένα μείγμα βαλκανικής μιζέριας και μετασοβιετικού αυταρχισμού.
Δεύτερον, ο Όρμπαν εφαρμόζει μια εξαιρετικά επιτυχημένη οικονομική πολιτική που συνδυάζει τη δυναμική ανάπτυξη, τη σκληρή φορολογία των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, ιδιαίτερα των τραπεζών, και φιλολαϊκές ρυθμίσεις όπως είναι το “πάγωμα” από τον περασμένο Νοέμβριο των τιμών βασικών καταναλωτικών αγαθών, των καυσίμων και των λογαριασμών του ηλεκτρικού.
Είναι φανερό λοιπόν ότι με την πολιτική που ακολουθεί ο Όρμπαν -τα λεγόμενα orbanomics- έχει επιτύχει τη δημιουργία μιας κοινωνικής βάσης που του δίνει εκλογικά ποσοστά της τάξης του 50% ενώ παράλληλα φροντίζει να αφαιρεί πολιτικές δυνατότητες από τους αντιπάλους του, με αυταρχικές μεθόδους.
Ο Μητσοτάκης έχει μόνο τις αυταρχικές μεθόδους και τα... mitsotanomics με τα οποία στηρίζει δυναμικά συγκεκριμένα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα -όπως τη Novartis και τους κυρίαρχους του φυσικού αερίου- σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.
Για αυτό και ο επικοινωνιακός και πολιτικός αυταρχισμός του δεν αποδίδει εντυπωσιακά αποτελέσματα εφόσον η Νέα Δημοκρατία έχει υποχωρήσει στο 30%, με πτωτική τάση. Απλά με τον “ορμπανισμό” του ο Μητσοτάκης καθυστερεί την πτώση που προκαλεί η πολιτική του και προσπαθεί να εκβιάσει τις εξελίξεις παρά τις σχετικά περιορισμένες δημοσκοπικές, εκλογικές δυνατότητες του.
Για αυτό θεωρώ τον Μητσοτάκη αποτυχημένο «Όρμπαν».
(Ο Γιώργος Κύρτσος είναι ευρωβουλευτής)