Όταν οι Αμερικάνοι έβαζαν τα πόδια στην πλάτη κι έφευγαν κακήν-κακώς από το Βιετνάμ, ορκίζονταν στην τιμή του δολαρίου να μην αναλάβουν στο εξής άλλο «βρώμικο πόλεμο» σε ζούγκλα και με εκτεθειμένες τις πράξεις τους στα αδιάκριτα μάτια των δημοσιογράφων. Διότι αυτά ήταν τα μέτωπα στα οποία έχασαν κατά κράτος.
Έκτοτε έγιναν πιο προσεκτικοί κι έμαθαν να υπολογίζουν περισσότερο τους αντιπάλους, είτε αυτοί βρίσκονταν στο μέτωπο είτε στα μετόπισθεν κι έψαχναν με αδιακρισία να μάθουν τι ακριβώς έκαναν εκεί μακριά και για ποιόν λόγο οι πεζοναύτες.
Κάπως έτσι έφτασαν στην Ουκρανία παίζοντας για ακόμα μια φορά «καμπόϋδες κι Ινδιάνους», τώρα στην αυλή της Αρκούδας. Η χώρα δεν έχει ζούγκλες και οι δημοσιογράφοι πλέον στη συντριπτική πλειονότητά τους ελέγχονται από την Ουάσιγκτον.
Έχουν επιφυλάξει επίσης ένα σημαντικό για τον εαυτό τους πλεονέκτημα: ενώ οι Ρώσοι σκοτώνονται οι ίδιοι σε έναν πόλεμο που τους έμπλεξε ο δικός τους πρόεδρος, για τους Αμερικανούς (και τους Νατοϊκούς εταίρους τους) σκοτώνονται οι Ουκρανοί και άλλοι εθελοντές ή μισθοφόροι. Αυτό σημαίνει ότι ο πόλεμος και τα θύματά του δεν μπαίνουν στο σπίτι του μέσου Αμερικανού πολίτη, είτε ως τραυματίες είτε ως νεκροί.
Υπάρχουν όμως κι οι «τρελοί» και «μαρτυριάρηδες», που «σκαλίζουν» κάτω από το έδαφος της Ουκρανίας και βρίσκουν τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τις διακηρύξεις περί ανωτερότητας της δυτικής δημοκρατίας, της χρησιμότητας του ΝΑΤΟ και της φιλευσπλαχνίας της οικογενείας Μπάιντεν στο σύνολό της. Κρύβεται ο,τι δεν έχουν στο υπέδαφός τους οι ΗΠΑ για να μείνουν απόλυτα κυρίαρχοι στο παιχνίδι της καθαρής λεγόμενης ενέργειας για τα επόμενα εκατό χρόνια. Έχουν όμως στο υπέδαφός τους, εκτός από τους Ουκρανούς, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι.
Ένα από αυτά είναι το ορυκτό λίθιο, το οποίο στη σημερινή εποχή θεωρείται πολυτιμότερο και από τον χρυσό και η τιμή του έχει ανέβει κατά 600% τον τελευταίο χρόνο. Καθόλου τυχαίο, γιατί χρησιμοποιείται για την παρασκευή της υψηλών απαιτήσεων σύγχρονης μπαταρίας λιθίου, η οποία χρησιμοποιείται στα ρολόγια, τα κινητά τηλέφωνα, τα σύγχρονα ηλεκτρικά αυτοκίνητα-που σε τριάντα χρόνια προορίζονται να αντικαταστήσουν πλήρως τα σημερινά με μηχανές εσωτερικής καύσης-και γενικώς στην τεχνολογία αποθήκευσης της ανανεώσιμης ενέργειας.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο κάποιοι στις ΗΠΑ κάνουν ήδη λόγο για τον «πόλεμο του λιθίου». Το πρόβλημα -όπως επισημαίνει σε έρευνά του CNBC- είναι αρκετά μεγάλο, καθώς «οι ΗΠΑ έχουν μόλις ένα εν λειτουργία ορυχείο λιθίου, κάτι το οποίο καθιστά την υπερδύναμη αρκετά ευάλωτη σε αυτή τη νέα εποχή της ηλεκτροκίνησης».
Οι Αμερικανοί δεν το κρύβουν, και πρώτοι απ’ όλους οι έγκυροι New York Times, ότι πέραν της στρατηγικής θέσης που έχει η Ουκρανία για τους Ρώσους, υπάρχει και ο υπερ-πολύτιμος ορυκτός πλούτος της που τους είναι εξαιρετικά απαραίτητος.
Μα, αφού είναι απαραίτητος για τη ρώσικη σύγχρονη τεχνολογία δεν θα είναι για την αμερικάνικη με το πάμπτωχο σε τέτοια ορυκτά υπέδαφός της;
Προς το παρόν οι Αμερικανοί έχουν επιφυλάξει για τον εαυτό τους το ρόλο του αδιαφιλονίκητου νικητή. Κερδίζουν αυτή την ώρα στον ανταγωνισμό της τροφοδοσίας της Ευρώπης με το δικό τους πια φυσικό αέριο στις σημερινές υψηλές τιμές. Θα κερδίσουν και αύριο, διότι έχουν έτοιμα τα δικά τους «επενδυτικά κεφάλαια» για την εκμετάλλευση των τεράστιων ουκρανικών κοιτασμάτων (πέρα από το λίθιο) σε υδρογονάνθρακες, σίδηρο, χαλκό, νικέλιο, άνθρακα, τιτάνιοκαι κοβάλτιο, με τα τελευταία να θεωρούνται εντελώς απαραίτητα στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών «καθαρής ενέργειας».
«Αξίζει τον κόπο» λοιπόν, όπως θα έλεγε και η προσφάτως απελθούσα από τούτη τη ζωή Μαντλίν Ολμπράιτ, ένας ακόμη «βρώμικος πόλεμος» για μερικές χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και μερικά εκατομμύρια προσφύγων που προορίζονται, ως συνήθως, για θέσεις υπηρετικού προσωπικού και άλλων απολαύσεων στη Δ. Ευρώπη.
Ωστόσο, η «εύκολη δουλειά» δεν πάει και τόσο καλά για την αμερικανική ηγεσία όπως διαφημίζει και θα ήθελε, αφού:
- Οι Αμερικανοί πολίτες, όπως φανερώνουν οι δημοσκοπήσεις, δεν έχουν πεισθεί ούτε για τη χρησιμότητα του πολέμου ούτε για τους χειρισμούς του προέδρου τους γύρω από αυτόν και ρίχνουν τη δημοτικότητά του στα Τάρταρα. Την ίδια ώρα ο Ντ. Τραμπ απειλεί με αποκαλύψεις για τις βρώμικες πλην κερδοφόρες δραστηριότητες του υιού Μπάιντεν σε Κίεβο και Μόσχα.
- Τόσο η ρωσική αρκούδα όσο και ο κινέζικος δράκος έχουν βγάλει δόντια, διότι γνωρίζουν ότι η Ουκρανία είναι η πύλη για να μπουν οι Δυτικοί και στο δικό τους σπίτι. Έτσι, μπορεί ο Πούτιν να δυσκολεύεται στους στρατηγικούς στόχους του, όμως τα μεγάλα όπλα του δεν είναι τα πυρηνικά, με τα οποία απείλησε αρχικά το ΝΑΤΟ, αλλά η διατροφή του δυτικού κόσμου και η ενέργεια με την οποία κινείται το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγικής μηχανής της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Το παιχνίδι λοιπόν είναι ακόμη ανοιχτό όσο δεν παρουσιάζουν θεαματική εξέλιξη οι επιχειρήσεις στο μέτωπο και κινδυνεύουν να μείνουν άδειες όχι μόνο οι δεξαμενές πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Δύση αλλά και οι αποθήκες σιτηρών.
(Ο Γρηγόρης Ρουμπάνης είναι δημοσιογράφος)