iEidiseis.gr | ΕΙΔΗΣΕΙΣ από την Ελλάδα & όλο τον κόσμο

Όσο οι Σόιμπλε, Λασέτ, Βαϊντμαν και Σολτς θα προαναγγέλλουν και θα προεξοφλούν επιστροφή στην ασφυκτική δημοσιονομική περιοριστική πολιτική που ίσχυε μέχρι την πανδημία τόσο τα Δυτικά Βαλκάνια θα παραμένουν «Μαύρη Τρύπα» στον ευρωπαϊκό χάρτη στην καλύτερη περίπτωση και στην χειρότερη πεδίο διείσδυσης και άσκησης γεωπολιτικής επιρροής για την Κίνα και για την Ρωσία αλλά και για την Τουρκία του Ερντογάν.

Σήμερα, εκατό χρόνια μετά την ίδρυση του Κ.Κ Κίνας, η μεγάλη πρόκληση για τους κληρονόμους του Μάο και του Ντεγκ είναι να αποδείξουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει συνολική περιφερειακή σταθεροποίηση χωρίς το Πεκίνο- και πολύ περισσότερο εναντίον του.

Από τον Πρόεδρο της Μπούντεσταγκ, τον ηγέτη των Χριστιανοδημοκρατών, τον επικεφαλής της Μπούντεσμπανκ , και τον ηγέτη των Σοσιαλιστών και Υπουργό Οικονομικών το μήνυμα είναι πως για το Βερολίνο πριν αλλά και μετά τις Εκλογές του Σεπτεμβρίου δεν υπάρχει περίπτωση διαπραγμάτευσης για την μεταρρύθμιση των δημοσιονομικών κανόνων της Ε.Ε - Ευρωζώνης.

Αν ο Μακρόν αποκλεισθεί και δεν είναι παρών στο δεύτερο γύρο τότε θα πρόκειται για τον τρίτο κατά σειρά Πρόεδρο που δεν θα μπορέσει να διασφαλίσει δεύτερη πενταετή θητεία.

Σήμερα ο Λάσετ δηλώνει ότι το Σύμφωνο Ανάκαμψης είναι μια παρένθεση που πρέπει να κλείσει. Με άλλα λόγια έχουμε μια κατ εξαίρεση απόκλιση από την κανονικότητα όσο την χρειάζεται η Γερμανική Οικονομία και όσο δεν αμφισβητείται η κυριαρχία του Βερολίνου στην Ε.Ε –Ευρωζώνη.

Η επιβίωση της Σοσιαλδημοκρατίας –Κεντροαριστεράς στην Ε.Ε δεν είναι πλέον δυνατή με ρητορική καλύτερης και πιο αποτελεσματικής διαχείρισης, αν δεν συνοδεύεται από ένα νέο ευρωπαϊκό New Deal.

Τέσσερα χρόνια μετά την εκλογή του ο Μακρόν, που υποσχέθηκε στους πάντες τα πάντα, όπως ο Ρέντζι στην Ιταλία, βλέπει να διογκώνεται ένα σιωπηρό ρεύμα το οποίο στο εκβιαστικό δίλημμα ή Εγώ ή η Λεπέν είναι έτοιμο να διακινδυνεύσει την απάντηση κανένας από τους δύο…

Εύλογα τίθεται το ερώτημα αν ο Ερντογάν έχει επίγνωση των κινδύνων που θα αντιμετωπίσει η Τουρκία με την προθυμία της να αναλάβει την ασφάλεια του Αεροδρομίου της Καμπούλ μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Αν δεν υπάρξει μια συμφωνία κυρίων ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και την Μόσχα για την Ουκρανία ακόμη και η πιο θεαματική μελλοντική επανεκκίνηση των διμερών σχέσεων θα φέρει βαριές υποθήκες.

Τι στίγμα εξέπεμψε από τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ ο τούρκος Πρόεδρος και οι επιπτώσεις στο εσωτερικό της χώρας του.

Το σκηνικό της συνάντησης Μπάιντεν – Ερντογάν την Δευτέρα 14 Ιουνίου στις Βρυξέλλες στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ είναι πολύ βαρύ για τον επί δύο σχεδόν δεκαετίες ισχυρό άνδρα της Τουρκίας.

Ο Μπάιντεν ζητά την συσπείρωση της Ομάδας G-7 και του ΝΑΤΟ απέναντι στην Κίνα ενώ σε ότι αφορά τις σχέσεις με την Ρωσία του Πούτιν είναι φανερό ότι η Γενεύη δεν είναι παρά η αφετηρία μιας μακράς και δύσκολης διαπραγμάτευσης για την οριοθέτηση και την πλαισίωση ενός Modus Vivendi.

Το ΝΑΤΟ σύμφωνα με τον Βρετανό διπλωμάτη Λόρδος Ισμέι υπάρχει για να κρατά τους Ρώσους έξω, τους Αμερικανούς μέσα και τους Γερμανούς κάτω…

Αν αποκλείσουμε την παράδοση άνευ όρων του Ερντογάν στον Μπάιντεν δεν μένει τίποτε άλλο ως εναλλακτική λύση παρά η φυγή προς τα εμπρός με πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Στην εμμονή της Γαλλίας για αμυντική χειραφέτηση της Ε.Ε-Ευρωζώνης εκτός από την Γερμανία αντιτίθενται και μια σειρά από Δυνάμεις που δεν θα ήθελαν με κανένα τρόπο να δουν την Γαλλία να αναδεικνύεται κυρίαρχη Δύναμη στην Μεσόγειο.

Ο Λευκός Οίκος παραμένει αδιαπραγμάτευτος σε ότι αφορά τους S-400: Επιστροφή στη Ρωσία ή μετεγκατάσταση στο Κατάρ ή το Αζερμπαϊτζάν -επιλογές δημόσιας αυτοταπείνωσης για τον Ερντογάν.

Στην Γενεύη, εκ των πραγμάτων, θα πρέπει να ξεκινήσει μια συνολική διαπραγμάτευση που θα κάνει τις διμερείς σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας πιο προβλέψιμες με πρώτο βαρύνουσας σημασίας ζητούμενο μια συμφωνία κυρίων για το καθεστώς ασφαλείας των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών αρχής γενομένης από την Ουκρανία και την Λευκορωσία.

Η πιο πρόσφατη μέτρηση των απαντήσεων στο ερώτημα ποιος είναι ο καταλληλότερος για Καγκελάριος που δίνει πρώτο τον Σοσιαλδημοκράτη Υπουργό Οικονομικών Σολτς , δεύτερο τον ηγέτη των Χριστιανοδημοκρατών Λασέτ και τρίτη την ηγέτη των Πρασίνων Μπέρμποκ.